Op 8 februari was het 5 jaar geleden dat ik kerngroepslid werd. Wat is de tijd omgevlogen, en wat is er veel gebeurd. Hier in de Wonne, en in mijn privé leven. Toen ik kwam was ik net gescheiden, en werkte ik bij de GGD. In 2019 ben ik ruim twee maanden op pelgrimstocht geweest naar Santiago de Compostela. Dat leidde tot het besluit om vanaf 2020 te stoppen met mijn werk om de studie theologie en levensbeschouwing weer op te kunnen pakken. Er bloeide liefde op tussen Ludger en mij, in hem vond ik een lieve vriend. In 2021 overleed mijn moeder en niet zolang daarna werd mij vader ernstig ziek.
Het was een feestelijke dag. Denise had een heerlijk driegangen menu gemaakt. Het was mooi om dit met de huisgenoten, enkele vrijwilligers en vaste bezoekers van het avondgebed, en met mijn vader te kunnen vieren. Ik was heel blij dat hij erbij was en de trap weer op kon lopen!
In de viering stond de tekst van de barmhartige Samaritaan centraal., een tekst die me al lang inspireert. In De Wonne heb ik veel aspecten van barmhartigheid leren kennen. Dat het niet alleen liefdadigheid is, maar ook doorzettingsvermogen. Het kost moeite, en betekent soms ook hard optreden. Ik heb barmhartigheid mogen geven, maar ook veel mogen ontvangen, in hulp, troost en compassie. Dat maakt het leven in De Wonne de moeite waard. Van barmhartigheid geven en ontvangen bloeien mensen op, ik ook!
Daniëlle